اون شب وقتی به خونه رسیدم دیدم همسرم مشغول آماده کردن شام است, دستشو گرفتم و گفتم: …

باید راجع به یک موضوعی باهات صحبت کنم. اون هم آروم نشست

و منتظر شنیدن حرف های من شد. دوباره سایه رنجش و غم رو توی چشماش دیدم.

اصلا نمی دونستم چه طوری باید بهش بگم, انگار دهنم باز نمی شد.

هرطور بود باید بهش می گفتم و راجع به چیزی که ذهنم رو مشغول کرده بود,

باهاش صحبت می کردم. موضوع اصلی این بود که من می خواستم از اون جدا بشم.

بالاخره هرطور که بود موضوع رو پیش کشیدم, از من پرسید چرا؟!

اما وقتی از جواب دادن طفره رفتم خشمگین شد و در حالی که از اتاق غذاخوری

خارج می شد فریاد می زد: تو مرد نیستی

اون شب دیگه هیچ صحبتی نکردیم و اون دایم گریه می کرد و مثل باران اشک می

ریخت, می دونستم که می خواست بدونه که چه بلایی بر سر عشق مون اومده و

چرا؟

اما به سختی می تونستم جواب قانع کننده ای براش پیدا کنم, چرا که من

دلباخته یک دختر جوان به اسم”دوی” شده بودم و دیگه نسبت به همسرم احساسی

نداشتم.

من و اون مدت ها بود که با هم غریبه شده بودیم من فقط نسبت به اون احساس

ترحم داشتم. بالاخره با احساس گناه فراوان نویسنده: saeed ׀ تاریخ: یک شنبه 23 تير 1392برچسب:,

׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀